چرا باید استعداد و توانایی فرزندانمان رو جدی بگیریم؟
کودکان مانند بذرهایی هستند که هر کدام توانایی خاصی در دل خود دارند. برخی عاشق نقاشی‌اند، بعضی با اعداد بازی می‌کنند، و برخی دیگر در داستان‌گویی یا موسیقی می‌درخشند. استعداد یعنی توانایی طبیعی و درونی کودک در انجام کاری خاص، و اگر این توانایی به‌موقع شناسایی نشود، ممکن است برای همیشه خاموش بماند.
یکی از دلایل مهم برای جدی گرفتن استعداد کودکان، شکل‌گیری اعتمادبه‌نفس آن‌هاست. وقتی کودک حس کند توانایی خاصی دارد که دیگران آن را می‌بینند و تشویقش می‌کنند، احساس ارزشمندی در او رشد می‌کند. در نتیجه، با انگیزه‌ی بیشتری تلاش می‌کند و احساس رضایت بیشتری از خودش خواهد داشت.
از طرف دیگر، نادیده گرفتن استعدادها می‌تواند آسیب‌زا باشد. کودک ممکن است احساس کند که دیده نمی‌شود یا مورد توجه نیست. این حس می‌تواند منجر به دل‌زدگی از مدرسه، افسردگی، خجالتی شدن یا حتی عصبانیت بی‌دلیل شود.
شناختن استعداد کودکان کمک می‌کند تا مسیر درست‌تری برای آموزش آن‌ها انتخاب شود. مثلاً کودکی که استعداد هنری دارد، اگر در مسیری کاملاً ریاضی‌محور قرار بگیرد، ممکن است دچار سردرگمی یا افت تحصیلی شود. پس آموزش باید با توجه به استعدادها تنظیم شود تا کودک هم لذت ببرد و هم رشد کند.
همچنین وقتی استعداد کودک شکوفا می‌شود، خانواده‌ها هم حس بهتری پیدا می‌کنند. آن‌ها می‌بینند که فرزندشان در زمینه‌ای خاص می‌درخشد و همین باعث دلگرمی‌شان می‌شود.
استعدادها اگر در مسیر درست هدایت شوند، می‌توانند به موفقیت‌های بزرگ تبدیل شوند. چه بسیار افرادی که در کودکی استعدادشان کشف شد و بعدها به نوابغ بزرگی در علم، هنر، ورزش یا فناوری تبدیل شدند.
در دنیای امروز که رقابت شدید است، جامعه به افرادی نیاز دارد که خلاق، کارآمد و توانمند باشند. کشف و پرورش استعدادهای کودکان، یعنی ساختن آینده‌ای بهتر برای جامعه. هر کودک می‌تواند نقشی منحصربه‌فرد در پیشرفت جامعه داشته باشد، اگر به‌موقع حمایت شود.
همچنین، هر کودکی به روش خاص خودش یاد می‌گیرد. شناخت استعدادها کمک می‌کند تا والدین و معلمان روش آموزش را با دنیای ذهنی کودک هماهنگ کنند. در نتیجه، یادگیری برای کودک آسان‌تر و شیرین‌تر می‌شود.
در پایان، باید گفت که جدی گرفتن استعداد کودک فقط یک لطف به او نیست، بلکه یک وظیفه است. کودکان حق دارند دیده شوند، شنیده شوند و فرصت رشد پیدا کنند. بیاییم به جای مقایسه‌ی آن‌ها با دیگران، به درونشان نگاه کنیم و کمک کنیم در مسیری قدم بگذارند که واقعاً برایشان ساخته شده است.
